Փետրվարի ութին, ուրբաթ
191․ Կռունկների երամը թռչում էր։
Զորքը տեղավորվել էր դաշտում։
Ժողովուրդը լսում էր հռետորին։
Հրապարակում հավաքված բազմությունը ինչ-որ բանի էր սպասում։
Ավագանին ողջունում էր օտարականին։
Հոտն իջնում էր սարից։
Ժողովուրդը գոհ են լինելու այդ որոշումից։
Բնակչությունն իր ղեկավարներից խելացի վճիռներ ու որոշումներ էր սպասում։
192․ Վաղուց է հեռացել այն երամը, որից հետ ընկած վիրավոր կռունկին խնամում էինք։
Դրսում աղմկում էր ամբոխը, որը ուզում էր տեսնել դատապարտյալին։
Բազմությունը խուլ գվվում էր։Նա ինչ-որ բանից հուզված էր։
Հոտը,որին էլ չէր տեսնելու, մնաց սարի հետևում։
Մարդկությունը պիտի մտածի, որ իր ապագան կվտանգվի, եթե շարունակի անփութորեն փչացնել բնությունը։
193․ Տղան ոտքը զգուշորեն մոտեցրեց գնդակին։
Տղան ոտքը զգուշորեն մոտեցրեց արկղին։
Տղան ոտքը զգուշորեն մոտեցրեց ջրին։
Տղան ոտքը զգուշորեն մոտեցրեց քարին։
Տղան ոտքը զգուշորեն մոտեցրեց կույտին։
Տղան ոտքը զգուշորեն մոտեցրեց բնին։
Տղան ոտքը զգուշորեն մոտեցրեց բույնին։
194․ Տարիներ շարունակ թանգարանը սիրով ընդունում էր այցելուներին։
Թանգարանի տնօրենը ոգևորվել էր նոր գտածոյով։
Չի կարողանում կտրվել իր ստեղծած թանգարանից։
Ինչքան ենք հպարտանում ձեռագիր մատյանների թանգարանով։
Թանգարանում ամեն ինչ նույնն էր, տարիներն այնտեղ ոչինչ չէին փոխել։
197․ Տղան նայում էր ծովին։
Ծովով մի նավ էր անցնում։
Ճանապարհին արտառոց դեպք տեղի ունեցավ։
Ճանապարհով անցնելիս տեսա գեղեցիկ մեքենա։
Նայելով իմ մեքենային հասկացա, որ լավ գնում եմ կատարել։
Մեքենայով երթևեկելը խնայում է ժամանակը։
Մելիք Ադամյանի բլոգ 