Կախարդական ջրհորը

Вдавние времена был в поле волшебный колодец. Подходил к нему человек, опускал ведро, вытаскивал, а в ведре оказывалось то, что было у него на сердце. Сначала люди черпали из него любовь, добро, нежность. У кого что было — то и прибавлялось. Но потом что-то случилось в мире: люди стали всё чаще зачерпывать из колодца зло, зависть, ненависть.

И решили они, что колодец испортился. И засыпали его. Ведь колодец засыпать легче, чем сердце своё очистить.

Վաղ ժամանակներում դաշտում կար մի կախարդական ջրհոր։ Մոտենում էր նրան մարդը, իջեցնում էր դույլը, հանում էր, իսկ դույլում լինում էր այն, ինչ կար նրա սրտում։ Սկզբում մարդիկ նրանից  սեր էին կորզում, բարություն, քնքշություն։ Ով ինչ ուներ, այն էլ ավելանում էր։ Բայց հետո ինչ-որ բան տեղի ունեցավ աշխարհում։ Մարդիկ  ավելի հաճախ ջրհորից սկսեցին չար, նախանձ և ատելություն վերցնել։ Եվ որոշեցին նրանք, որ ջրհորը չի աշխատում և ծածկեցին ջրհորը, չէ որ ծածկելը ավելի հեշտ է, քան սիրտը մաքրելը։